Skip to main content

Posts

Կին լինելը

Էսօր Արիան դառնում ա երեք ամսական, ու քանի որ մենք մեծամասամբ հայրիշխանական հակումներ ունեցող հասարակությունում ենք, որ կանանց որպես ձրի սպասարկող անձնակազմ ա ընկալում, էդ հարցերի շուրջ սկսել եմ ավելի լրջորեն մտածել։ Կներեք՝ երկարաշունչ ա ստացվել, բայց պիտի գրեմ ։))  Ես էս թեմայով ծանր փորձեր եմ ունեցել։ Գորիսում սովորելով տարված ընկերուհիներ ունեի, ու միասին մաթեմ էինք պարապում, բայց ընտանիքը լուրջ չէր վերաբերվում իրանց կրթությանը, հիմնական ներդրումը տղա երեխեքի վրա էր գնում։ Վերջում էդ ընկերուհիներից մեկը ուղղակի ամուսնացավ ու սաղ օրը սկեսուրի հետ պայքարի մեջ ա, մյուսն էլ բանասիրական գնաց ու խանութպան ա աշխատում։ Կանանց իրենց մասին համոզմունքներ հրամցնելը սկսում ա դեռ շատ վաղ տարիքից՝ օրինակ երբ խանութում աղջիկ երեխեքի շորերի մեծ մասը վարդագույնի երանգերի մեջ ա, վրան թիթեռնիկ, եղնիկ նկարած ու ամենօրյա շորերն էլ «թատրոն» գնալու շորիկներ են, տղաների բաժինը ավելի բազմազան ա գունային էլ, գաղափարապես էլ՝ ռոբոտներ, մոլորակներ, դինոզավրեր ու նմանատիպ «լուրջ» գաղափարների մեջ։ Նույնը խաղալիքն
Recent posts

օրվա կառուցվածք

Ես ժամանակին կենցաղավախ անձնավորություն էի ։Ճ ինձ թվում էր, որ մի օր կենցաղի մեջ կմտնեմ ու դանդաղ կմահանամ։ Հիմա զգում եմ, որ կենցաղը լիքը պլյուսներ ունի, ավելին` առանց կենցաղի կասկածելի ա լավ perform անելը մյուս ասպեկտներում։ Իհարկե դանդաղ մահանալը ուժի մեջ ա, ու ամեն օր ավելի հստակ եմ զգում դանդաղ մահանալը։ Աբստրակտ մտքերը ռեալիզացնելու համար պինդ հող ա պետք ու կանխատեսելի միջավայր։ Մի քիչ բացատրեմ կենցաղի մեջ ինձ համար ինչն ա մտնում. ֊ իրերի կանխատեսելի և տրամաբանական դասավորվածությունը ֊ մաքրությունը (իմանալ երբ ու ինչն ես մաքրում, ինչ հաճախությամբ) ֊ իմանալը` երբ ես սնվում, ինչ քանակի ու տիպի ուտելիքով ֊ երբ ու ինչ տիպի աշխատանք ես անում ֊ ինչը ոնց ա ազդում, ինչից պետք ա խուսափել (օրինակ ուտելիքներից, մարդկանցից և այլն) ֊ ինչն ա հանգստացնում ու ոնց կարելի ա վերականգնվել, որ պահին ա պետք գնալ վերականգնվել - ոնց ես մարմնիդ մասին հոգ տանում (օրինակ սպորտը) ֊ գործերի ցանկ, որոնք որոշակի պարբերականությամբ պետք ա անել (օրինակ ծաղիկ ջրելը, գնումներ անելը, և այլն)։ Ես նոր եմ սկսել կյանքի

Ներկա ապրելակերպի մասին

Ինչ֊որ պահից սկսած կյանքը  կարա դառնա երկար֊կրկնվող հիշողություն. հիշողություններ ստեղծելու փոխարեն անդադար հիշողություններ ես վերապրում`  լողանալիս հիշում ես բաղնիքը սարքած վարպետներին,  նոր մարդկանց հետ ծանոթանալու փոխարեն հների հետ ես սկսում խոսել կամ նորերի միջով հների հետ շփվում, երգեր լսելիս ինչ֊որ դեպքեր ու զգացումներ ես հիշում։ Էդ հիշողություններն էլ ինչ֊որ բանի ռեպլիկա են, երկար էփված, հյութերն ու վիտամինները կորցրած։ Գուցե գիտակցությունը ուզում ա discard անի դրանք ու չի կարում, շատ նման ա, երբ  ծանրամարս կամ փչացած ուտելիք ես ուտում. գուցե ինչ֊որ մասնիկ, պատկեր, խոսք էդ հիշողության մեջ կարևոր ա, օրինակ գուցե հիշողության էդ մասում կատարված եզրահանգումները պետք ա հետ տալ կամ նորից մարսել։ Մոդայիկ բառերով ասելիս մեզ դա ոչ պռոդուկտիվ ա սարքում , առաջարկած լուծումն էլ մոտավոր սենց ա` թարգի էդ սաղ, արհամարի ու չորով պլանավորածդ  արա։ Ջիմ գնա, պարապի, որ ֆիթ լինես,  առողջ սնվի (լավ կլինի ամեն ուտելուց առաջ լավ քցես֊բռնես, գնաս ինտերնետում կարդաս), ինչ անում ես, թող գիտականորեն հիմնա

Ստեղծելու մասին

Հաճույք ստանալը (entertainment) կյանքում շատ կարևոր ա, ուղեղն էլ հատուկ designed ա, որ ձգտի հաճույք ստանա, բայց ոչ էն հաճույքները, որոնք բիզնեսները մեզ համոզել են ու սղցնում են որպես հաճույք: Ստեղծելն ու հաճույք ստանալը էդ տեսանկյունից իրար հակադիր են թվում, հաճույքը սկսումա ասոցացվել սպառելու հետ։ Նենց հետաքրքիր ա ստեղծելու կոնցեպտը։ Օրինակ ի՞նչա պետք, որ մարդը ի վիճակի դառնա ստեղծել ու ստեղծի։ Քանի որ երկար ժամանակ material trap֊ի դեմ էի պայքարում, վերջերս շատ եմ մտածում shadow self-ի մասին ու նենց զգացում ա, որ էգոից ու հեդոնիզմի, նյութապաշտապան ձգտումներից ազատվելու միակ ձևը shadow self-ը accept անելն ա։ Այսինքն մեզ համոզել են, ոի մենք թերի ենք, որովհետև էդ փող ա բերում որոշներին։ Եթե ամեն մեկը մտածեր, որ էն ինչ ինքը կա ու ինչ ունի հերիք ա, ոչ մի բան առնելու կարիք չէր լինի ու գուցե էդ ժամանակ մարդիկ ավելի շատ սկսեին ստեղծել, քան սպառել ։Ճ չգիտեմ Էս քանի օրը փիլիսոփա մոդի տակ եմ, բայց չեմ հասկանում ուղեղս ինչ ա ման գալիս։ Էս առաջացավ Terry Davis-ի մասին, որ նոր կարդացի, թվումա թե ո

Հեղինակությունների բացասական ազդեցության մասին

Սովետում չեմ ապրել, սովետի մասին գրքեր չեմ կարդացել, բայց ինչ-որ բան ինձ հուշում ա, որ սովետում մարդիկ եղել են բացառապես հեղինակությամբ առաջնորդվող. ոչ մի դեպքում չկասկածել բարձր ստատուս կամ պաշտոն ունեցողներին, թե չէ կպատժվես։ Մարդը նաև պարտավորված ա զգում հնարավորինս շատ տարածել հեղինակություն ունեցողների մտքերը, որպեսզի անուղղակիորեն «մոտ զգա» էդ հեղինակությանը ու հավանության արժանանա։ Սա ինչ-որ չափով թերարժեքությունը հաղթահարելու անառողջ ձև էլ ա։ Դրա արդյունքում էդ մարդիկ նաև քննադատում (պատժում) են էն մարդկանց, ովքեր չեն ենթարկվում ու չեն առաջնորդվում հեղինակությունների կամ ընդունված կարծիքներով։ Ինչքան էլ պատժվելը անցել ա, մեկ ա խորանալու, մտածելու վախը մնացել ա նաև դրանից հետո եկող սերունդների մոտ։ Հաշիվ չեն էն դեպքերը, երբ մարդը ավտարիտետից նեղացել ա ու մերժել-անցել մյուս ծայրահեղության՝ էդ ավտարիտետի ամեն քայլը կասկածի տակ ա դնում կամ ավելի վատ առանց խորանալու մերժում ա։  Ասածս ինչ ա՝ նույնը ինֆորմացիայի հանդեպ ա, երբ մարդը հեղինակությամբ (բրենդով) առաջնորդվող ա, ցանկացած ինֆո

Paprika / 2007

«Պապրիկա»-ի մասին գրելու համար ավելի տեղին ժամանակ, կարծում եմ, չի լինելու՝ հաշվի առնելով ChatGPT-ի բումը, համատարած խորացող ագիտացիան ու քաղաքական խառնաշփոթը, ինչու՞ չէ, դեկրետային /անքուն/ գիշերներից հետո կիսաքնած ցերեկները անց կացնելու լավ ձև ա ։) Իհարկե ինտերպրետացիան սուբյեկտիվ ա, ու արտացոլում ա ներկա էտապում ինձ հուզող թեմաները։ Սփոյլերներ կան, բայց ինձ թվում ա` իրոք լավ ֆիլմերը գրեթե անհնար ա սփոյլ անելը։ Եթե շատ հեռու անցյալում գոյատևման խնդիրը բացառապես ֆիզիկական գոյության մասին էր, ապա հիմա գոյատևումը ու իրա պայքարը մեծապես գաղափարական գոյատման մասին ա։ Մեր միտքը ամեն պահ ներարկվում են գաղափարներ, վախեր, համոզմունքներ։ Մեզ համար առաջնահերթություններ են որոշվում, որոնց կարևոր լինելը կոնկրետ անհատի համար խիստ կասկածելի ա։ Ավարտը որպես անհատ մահն ա ու թելադրված կերպարով, ցանկություններով ապրելը։ Անխուսափելի ա էս կամ էն ազդեցության տակ ընկնելը. մեր ուղեղը «ազդեցություններից մաքրվելու» բնական մեխանիզմ ունի, մինչև որ էդ ազդեցությունները էնքան շատ են, որ եղած ու մեր աուտենտիկ աշխար