Skip to main content

Day N/A - mind exploring journey

 I relocated to Goris for some time, maybe for 15 days, maybe more. I got the feeling of childhood freedom here, first I want to understand the feeling, be able to create this feeling in any place and then will return to Yerevan.  

This city is small, peaceful, stressless. The absence of stress if good from one point, however it has negative aspects as well. Most people don't have any purpose bigger than "how we are going to feed ourselves". Most of them live shadow lifes, hiding their true selves, forgetting their aspirations. Negativity and fear are common when they meet strangers or something that they are not familiar with. 



Comments

Popular posts from this blog

օրվա կառուցվածք

Ես ժամանակին կենցաղավախ անձնավորություն էի ։Ճ ինձ թվում էր, որ մի օր կենցաղի մեջ կմտնեմ ու դանդաղ կմահանամ։ Հիմա զգում եմ, որ կենցաղը լիքը պլյուսներ ունի, ավելին` առանց կենցաղի կասկածելի ա լավ perform անելը մյուս ասպեկտներում։ Իհարկե դանդաղ մահանալը ուժի մեջ ա, ու ամեն օր ավելի հստակ եմ զգում դանդաղ մահանալը։ Աբստրակտ մտքերը ռեալիզացնելու համար պինդ հող ա պետք ու կանխատեսելի միջավայր։ Մի քիչ բացատրեմ կենցաղի մեջ ինձ համար ինչն ա մտնում. ֊ իրերի կանխատեսելի և տրամաբանական դասավորվածությունը ֊ մաքրությունը (իմանալ երբ ու ինչն ես մաքրում, ինչ հաճախությամբ) ֊ իմանալը` երբ ես սնվում, ինչ քանակի ու տիպի ուտելիքով ֊ երբ ու ինչ տիպի աշխատանք ես անում ֊ ինչը ոնց ա ազդում, ինչից պետք ա խուսափել (օրինակ ուտելիքներից, մարդկանցից և այլն) ֊ ինչն ա հանգստացնում ու ոնց կարելի ա վերականգնվել, որ պահին ա պետք գնալ վերականգնվել - ոնց ես մարմնիդ մասին հոգ տանում (օրինակ սպորտը) ֊ գործերի ցանկ, որոնք որոշակի պարբերականությամբ պետք ա անել (օրինակ ծաղիկ ջրելը, գնումներ անելը, և այլն)։ Ես նոր եմ սկսել կյանքի ...

Կին լինելը

Էսօր Արիան դառնում ա երեք ամսական, ու քանի որ մենք մեծամասամբ հայրիշխանական հակումներ ունեցող հասարակությունում ենք, որ կանանց որպես ձրի սպասարկող անձնակազմ ա ընկալում, էդ հարցերի շուրջ սկսել եմ ավելի լրջորեն մտածել։ Կներեք՝ երկարաշունչ ա ստացվել, բայց պիտի գրեմ ։))  Ես էս թեմայով ծանր փորձեր եմ ունեցել։ Գորիսում սովորելով տարված ընկերուհիներ ունեի, ու միասին մաթեմ էինք պարապում, բայց ընտանիքը լուրջ չէր վերաբերվում իրանց կրթությանը, հիմնական ներդրումը տղա երեխեքի վրա էր գնում։ Վերջում էդ ընկերուհիներից մեկը ուղղակի ամուսնացավ ու սաղ օրը սկեսուրի հետ պայքարի մեջ ա, մյուսն էլ բանասիրական գնաց ու խանութպան ա աշխատում։ Կանանց իրենց մասին համոզմունքներ հրամցնելը սկսում ա դեռ շատ վաղ տարիքից՝ օրինակ երբ խանութում աղջիկ երեխեքի շորերի մեծ մասը վարդագույնի երանգերի մեջ ա, վրան թիթեռնիկ, եղնիկ նկարած ու ամենօրյա շորերն էլ «թատրոն» գնալու շորիկներ են, տղաների բաժինը ավելի բազմազան ա գունային էլ, գաղափարապես էլ՝ ռոբոտներ, մոլորակներ, դինոզավրեր ու նմանատիպ «լուրջ» գաղափարների մեջ։ Նույնը խաղա...